„PIĘĆDZIESIĄT LAT MINĘŁO”

Powstanie systemu poradnictwa zawodowego i wychowawczego w Polsce  datuje się na rok 1958 kiedy to równolegle powstawały i funkcjonowały  poradnie psychologiczne i społeczno-wychowawcze. Do kompetencji poradni psychologicznych należało wspieranie młodzieży w wyborze dalszej drogi edukacyjnej i zawodowej, poradni społeczno-wychowawczych zaś sprawowanie opieki nad dziećmi pochodzącymi ze środowisk skrajnie zaniedbanych, lub tymi stwarzającymi problemy wychowawcze. Częstokroć funkcjonowały przy nich świetlice realizujące zadania opiekuńcze. Oba  typy poradni usytuowane w  miastach wojewódzkich mimo, iż pracowały na tym samym terenie  nie kooperowały ze sobą.

Z dniem 1 sierpnia 1964 roku  na mocy zarządzenia Ministra Oświaty zintegrowano w/w instytucje i zakres udzielanego przez nie wsparcia (Dz. Urz. M.O. z 1964 r. nr 10, poz. 108).  Powstały poradnie wychowawczo – zawodowe, których podstawowym celem i zadaniem było udzielanie pomocy rodzicom (opiekunom), szkołom i palcówkom w zapobieganiu i rozwiązywaniu trudności wychowawczych oraz w wyborze  kierunku kształcenia lub zawodu.
        Historia Powiatowej Poradni Wychowawczo-Zawodowej w Braniewie zaczyna się w latach sześćdziesiątych. Jest to przede wszystkim historia ludzi, którzy przez szereg lat służyli swoją wiedzą innym, aktywnie działając na rzecz lokalnego środowiska oraz tych, którzy chociaż na chwilę zasilili poradniane szeregi: pracownicy psychologiczno – pedagogiczni, obsługa i administracja.
Historia żywa w archiwalnych dokumentach, we wspomnieniach, anegdotach i  pożółkłych niejednokrotnie zdjęciach. Równie ważna jak dzisiejsza nieco odmienna  rzeczywistość,  którą z  rozrzewnieniem będziemy wspominać za kilkadziesiąt lat, świętując kolejny jubileusz.
        Historia ta ma swój początek we wrześniu 1969 kiedy to pierwszym dyrektorem  zostaje Julian Bień. Rozpoczyna on pracę w niewielkiej siedzibie zlokalizowanej w Przedszkolu nr 2 mieszczącym się na Placu Grunwaldu.
W początkowych latach  działalności poradni, grono pedagogiczne wspierane przez obsługę sukcesywnie powiększało się. Pierwszym pracownikiem  zatrudnionym w 1971 roku była Ewa Guz-pedagog  z wykształcenia i zamiłowania,  przez wielu mylona z pielęgniarką.  Związana z poradnią przez trzydzieści pięć lat – do momentu odejścia na emeryturę.
W okresie kadencji Pana Bienia pracę podejmowali min: Helena Janowska, Józef Skrężyna, Anna Jędrzejczak, Jadwiga Morawska, Wiesława Pienicka,  Ewa Skroboszewska, Alina Pacowska, Małgorzata Kołsut oraz Franciszka Kasprzycka, która 1 kwietnia 1982 zasiadła w dyrektorskim fotelu.  Zastąpiła pana Bienia, który mocno zaangażował się w prowadzenie preorientacji zawodowej mającej na celu przygotowanie uczniów do wyboru zawodu.  
Pasja zawodowa pani Franciszki, przez bliskich współpracowników zwanej „Niusią”, jej  wiedza pedagogiczno – psychologiczna, a także otwartość na ludzi pozwoliły w szybkim tempie pozyskiwać do pracy kolejnych młodych, kompetentnych psychologów, pedagogów oraz  logopedów. Poszerzać zakres działań poradni np. poprzez nawiązanie współpracy z zagranicznymi partnerami. W tym czasie poradnia zyskała także wsparcie w osobie Teresy Rombel, odpowiedzialnej za organizowanie pracy sekretariatu.
Konsekwencją rozwoju poradni były zmiany lokalowe. „Poradnia wędrowała’” ulicą Kościuszki. Jej siedziba mieściła się  min: w budynki Urzędu Pracy,  w Klubie Abstynenta. Ostania zmiana datowana jest  na 11  września 1995 roku, kiedy to poradnia została przeniesiona pod nr 105 A,  gdzie mieści się do dnia dzisiejszego.
Dość trudne warunki lokalowe oraz  potrzeba dotarcia do dzieci, rodziców oraz nauczycieli były przyczyną częstych wyjazdów do szkół. „Poradniacy” z zapałem przemieszczali się do placówek ówczesnymi „cudami techniki – Dacią, Nysą, a następnie Żukiem”  prowadzonymi przez Tadeusza Jędrzejczaka.
Zmianom nie oparła się również nazwa poradni. W efekcie przeobrażeń  związanych z reformą oświaty w roku 1993  Poradnia  Wychowawczo-Zawodowa przekształcona została w  Psychologiczno-Pedagogiczną.  Było to zapowiedzią nowej dziedziny, nazwanej pomocą psychologiczno-pedagogiczną.
Po piętnastoletniej wytężonej pracy Pani Kasprzyckiej, jej miejsce na stanowisku dyrektora zajęła Barbara Dytkowska, która od 1997 roku kontynuowała dzieło swojej poprzedniczki. Włożyła ona wiele trudu i zaangażowania w  budowanie kształtu i  autorytetu placówki. Zatrudniając specjalistów lub stwarzając pracownikom warunki do kształcenia i doskonalenia zawodowego przyczyniła się  do rozszerzenia zakresu działania poradni i realizowanych przez nią zadań. Z dniem 1.01.2003 decyzją W-M Kuratora Oświaty w Olsztynie braniewska  poradnia  została  uprawniona do wydawania orzeczeń kwalifikacyjnych o potrzebie kształcenia specjalnego oraz potrzebie indywidualnego nauczana dla dzieci niewidomych i słabo widzących, dzieci niesłyszących i słabo słyszących oraz dzieci z autyzmem.
 W poradni rozpoczęto wiele nowych działań, których z uwagi na  ograniczone ramy naszego wspominkowego artykułu nie możemy w całości przedstawić. Do oferty poradni włączono min:  terapię wspomagającą rozwój małego dziecka oraz dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, surdoterapię oraz terapię pedagogiczną.  Utworzono grupy socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży. We współpracy z Miejską Biblioteką Publiczną prowadzono min: zajęcia edukacyjne dla rodziców dotyczące kształtowania kompetencji rodzicielskich tzw. szkoła dla rodziców.
        Po upływie trzech kadencji Pani Dytkowska zrezygnowała ze  stanowiska. W  roku 2012 kierownictwo placówki objęła Anna Kich pozostając dyrektorem do 2017 roku. Realizowała ona prace modernizacji bazy lokalowej, zaplecza komputerowego oraz diagnostycznego. Poradnia włączała się w akcje profilaktyczno-edukacyjne, uczestniczyła w ogólnopolskich kampaniach społecznych m.in.: dotyczących autyzmu.
         We wrześniu 2017 roku na stanowisko dyrektorskie powróciła Barbara Dytkowska, która piastuje je do dnia dzisiejszego stale rozwijając naszą poradnię.
        Analizując działania poradni na przestrzeni lat oraz myśli przyświecające tymże dzianiom odnosi się wrażenie, że wiele z nich nie straciło na aktualności. Działalność diagnostyczna, terapeutyczna, profilaktyczna, metodyczna – mimo, iż z upływem lat zmieniająca swój zakres i formę (zgodnie ze zmieniającą się rzeczywistością, potrzebami społecznymi oraz wiodącymi w rożnych okresach priorytetami)  to cały czas działanie wspierające na rzecz drugiego człowieka i idee pomocowe.
Nasza poradnia oferuje szeroki wachlarz pomocy psychologiczno-pedagogicznej realizowanej przez jedenastoosobowy zespół specjalistów: psychologów, pedagogów, logopedów, doradców zawodowych,  lekarza oraz  3  pracowników obsługi i administracji.
Rzetelne przygotowanie metodyczne współgrające z długoletnim doświadczeniem oraz duża wrażliwość na potrzeby i problemy naszych podopiecznych pozwoliła wypracować skuteczne metody pracy, zyskać  zaufanie osób do których nasze działania są kierowane. Opieką Poradni objęte są dzieci od urodzenia do ukończenia edukacji szkolnej. Stale poszerzany jest zakres świadczonych usług. W bieżącym roku  m.in. o terapię biofeedback.
Dzięki dzisiejszym możliwościom jesteśmy jeszcze bardziej dostępni chociażby przez funkcjonowanie strony internetowej, profilu Facebook, e-poradnictwa, zacieśnienie współpracy z innymi placówkami oraz organizacjami  świadczącym poradnictwo i pomoc dzieciom, rodzicom i nauczycielom.
        Jubileusz 50 – lecia to czas refleksji nad tym czego dokonaliśmy, podsumowanie pewnego etapu. To także czas wytężonej pracy i skrupulatnego planowania kolejnych działań, których efektami podzielimy się z Państwem przy następnej okrągłej rocznicy.